یه سمت گوشم آهنگ پخش میکرد اونیکی سمتش که خراب بود سخنرانی روحانیو پخش میکرد از رادیو ماشین.

امروز یه عالمه ازدمبانی فلسفه برای کودکان رو خوندیم و توی خوندن یه عالمه یاد گرفتیم و توی عمل اونقدر مثل ار تو گل گیر کردیم که من و نیلوفر عصبی شدیم و نیلوفر از اون خنده عصبیاش رفت سر کلاس و تمومش نمیکرد.

ساعت پنج و نیم عصر بعد از تقریبا ۱۰ ساعت فلسفه کودک خوندن دو ساعت توی ترافیک موندیم و اونقدر عصبانیت و آلودگی بهمون فشار آورد که پیاده از ونک رفتیم میرداماد از میرداماد رفتیم شریعتی و جنازمون رسید خونه.

اما میدونی در اصل قسمت قشنگش از اینجا شروع شد که وقتی اینقدر خسته رسیدی و دلت دو کلمه حرف میخواد و کوفت و زهرمار با این کارو بکن و اون کارو نکن های خونه مواجه میشی و آخرش میشه بحث و ناراحتی.

دلم میخواد فردا پشت پا بزنم به پولم و علاقم و دیگه روی نحس هیچ کدوم از بچه های اون کلاسو نبینم