همون جایی باش که بهش تعلق داری

همیشه تو فکرم این بود که آدم باید خودشو به هرنوع آدمی نزدیک کنه تا تو دل همین جامعه ای که پر از آدم های رنگ و وارنگه بتونه خود واقعیش بیاد بیرون.....

اما

تازگیا این استدلالم تغییر کرده.

با خودم میگم که تو دقیقا به خاطر این تا الان خود واقعیتو نمیتونستی نشون بدی که همیشه با آدم های خیلی متفاوت بودی و همیشه سعی داشتی اونا رو راضی نگه دادی. حالا که خودم دارم از خودم راضی میشم طبیعیه دور شدن از یه سری جمع ها و نزدیکی به یه سری دیگه آدم ها....

چند روز پیش با وجود سرمای شدید و خستگی و ترافیک و همه این حرفا وقتی فهمیدم عارفه ماشین داره گفتم نمیام با شما و راهم و کشیدم و توی خستگی و برگشتن با بی ارتی رو ترجیح دادم. حالا وقتی برمیگردم عقب راحت تر متوجه میشم چرا تنها مشکلی شخصیتی ای که تونست روان شناس ازم بگیره این بود که با هر کس و ناکسی دوست میشم. و من اون موقع کلی بهش خندیدم و مسخرش کردم ولی حالا میفهمم که منظورش چی بوده.

دلتنگیو گذاشتم کنار خستگی و سردرد و به قرص و قهوه دور کردم عزمم و جزم کردم تا هرچقدر میتونم واحد بگیرم که زودتر تموم شه لیسانس بعدشم بیوفتم دنبال کار و در انتها زبان و تموم کنم. از اینی که هستم خرسندم حالا:)

حسن ای نور چشمانم....

اینم از دومین شب تاتر فاطمیه....

این غم‌، غم تاتر نیست بلکه غم رابطه نزدیکیه که با بچه ها داشتیم و حالا این رابطه دور تر دور تر میشه.... تکخونمون امشب غمگین تر از هر شب تکخونی کرد. عمرمون امشب بی شباهت ترین حالت ممکن نسبت به عمر رو داشت. سلمان امشب مثل همیشه سلمان وار بود ابوذر هم....

محیا و زهرا از بالا اتاق فرمان اومده بودن و تند تند همرو بغل میکردن و به همه تبریک میگفتن. اسما و ام سلمه زیبا تر از هر شب بودن. اگر از یاران عمر بپرسین براتون میگم که هیچ کدوم هیچ شباهتی به چیزی که باید باشن نداشتن.

من و مائده .... امشب همراه لااله الالله تابوت میبردیم.....

بوی عطر یاس تابوت بدجور تو اتاقم پیچیده.... هر بار که به مشامم میخوره این بو دلم میخواد گریه کنم و هر بار به این فکر میکنم که واقعا من خوشحالم واقعا شاکرم بخاطر اینکه قسمت خیلی کوچیکی از این کار عظیم بودم بخاطر اینکه از اولش بودم و با همه چیزش خودمو مجبور کردم که بجنگم.

امشب و این بیتی که آخرش تکخون نتونست بخونه" حسن ای نور چشمانم حسین ای 

راحت جانم بگریید ای عزیزانم ولی آهسته آهسته"

میشود آیا که باز هم در این راه باشم ای بانو؟!